پس از او برادرش محمد به میدان می شود و با صلابتی آمیخته با خشم فریاد می کشد: "شکایت این قوم ستم پیشه را به خدا می برم که با کوردلی مقیم وادی هلاکت گشته اند. قومی که نشانه های روشنگر قرآن را تحریف کرده اند."
محمد تا ۱۰ نفر را به خاک نمی اندازد به سمت افلاک نمی رود . امام عصر که خداوتد تعجیل در فرجش بنماید، درباره او که در مقاتله بدن خویش را سپر بلای برادر کرده، در زیارت مقدسشان بدین سان می فرمایند : "سلام بر محمدبن عبدالله جعفر، گواه جایگاه رفیع پدرش و دنباله رو برادرش و سپر بلایش. خداوند قاتلش عامربن نحشل تمیمی را لعنت کند!"
{$sepehr_media_1193383_400_300}
